Hintli bir çiftçiyle inekler ve şeker kamışı hakkında bir röportaj

Hindistan'ın güneyindeki Tamil Nadu eyaletinde çiftçi olan Bayan Kalai, şeker kamışı yetiştiriciliğinden ve Ocak ayındaki geleneksel Pongal hasat festivalinin öneminden bahsediyor. Pongal'ın amacı güneş tanrısına hasat için şükranlarını sunmak ve ona ilk hasat edilen tahılları sunmaktır. Kavandhapadi yakınlarındaki küçük bir köyde doğdum ve yaşıyorum. Gündüzleri okulda çalışıyorum, akşamları ise aile çiftliğimizle ilgileniyorum. Ailem kalıtsal çiftçidir. Büyük dedem, babam ve erkek kardeşlerimden biri tarımla uğraşıyor. Çocukken onlara işlerinde yardım ettim. Bilirsiniz hiç oyuncak bebeklerle oynamadım, oyuncaklarım çakıl taşları, toprak ve kuruwai'ydi (küçük hindistan cevizi meyvesi). Tüm oyunlar ve eğlenceler çiftliğimizdeki hayvanların toplanması ve bakımıyla ilgiliydi. Bu yüzden hayatımı çiftçiliğe bağlamam hiç de şaşırtıcı değil. Şeker kamışı ve çeşitli muz çeşitleri yetiştiriyoruz. Her iki kültürde de olgunlaşma süresi 10 aydır. Şeker kamışının doğru zamanda, daha sonra şekerin yapıldığı meyve suyuna mümkün olduğu kadar doyurulduğunda hasat edilmesi çok önemlidir. Hasat zamanının geldiğini nasıl anlayacağımızı biliyoruz: Şeker kamışı yaprakları renk değiştirir ve açık yeşile döner. Muzun yanı sıra karamani (bir çeşit fasulye) de ekiyoruz. Ancak satılık değiller, kullanımımıza kalıyorlar. Çiftliğimizde 2 inek, 20 manda, 20 koyun ve 80'ye yakın tavuğumuz var. Her sabah inek ve manda sağıyorum, ardından sütü yerel yerel kooperatifte satıyorum. Satılan süt, Tamil Nadu'daki bir süt üreticisi olan Aavin'e gidiyor. İşten döndükten sonra inekleri tekrar sağıyorum ve akşamları çoğunlukla aileler olmak üzere sıradan alıcılara satış yapıyorum. Çiftliğimizde makine yok, ekimden hasada kadar her şey elle yapılıyor. Şeker kamışı hasadı ve şeker üretimi için işçi tutuyoruz. Muz gelince, bir komisyoncu yanımıza gelip kiloyla muz alıyor. Öncelikle kamışlar kesiliyor ve özel bir makineden geçiriliyor, bu sırada saplar suyunu salıyor. Bu meyve suyu büyük silindirlerde toplanır. Her silindir 90-XNUMX kg şeker üretiyor. Preslenmiş kamıştan pastayı kurutup, suyunu kaynattığımız ateşi korumak için kullanıyoruz. Kaynatma sırasında meyve suyu birkaç aşamadan geçerek farklı ürünler oluşturur. Önce pekmez gelir, sonra jaggery. Hindistan'ın en büyüklerinden biri olan Kavandapadi'de özel bir şeker pazarımız var. Şeker kamışı çiftçilerinin bu pazara kayıtlı olması gerekiyor. En büyük baş ağrımız hava koşullarıdır. Yağışların çok az ya da çok olması rekoltemizi olumsuz etkiliyor. Aslında ailemizde Mattu Pongal kutlamalarına öncelik veriyoruz. İnekler olmadan biz bir hiçiz. Festival boyunca ineklerimizi giydiriyor, ahırlarımızı temizliyor ve kutsal hayvana dua ediyoruz. Bizim için Mattu Pongal Diwali'den daha önemli. Giyinmiş ineklerle sokaklarda yürüyüşe çıkıyoruz. Tüm çiftçiler Mattu Pongal'ı büyük bir ciddiyetle ve parlak bir şekilde kutlarlar.

Yorum bırak